بوتان کشوری در جنوب چین و در همسایگی نپال، بنگلادش و هند قرار دارد و به عنوان یکی از بکرترین کشورهای دنیا شناخته‌شده است. مردم این کشور تلاش زیادی برای حفظ محیط زیست بکر و ناب این منطقه و فرهنگ غنی و دست‌نخورده‌ی آن کرده‌اند.
یکی از سالم‌ترین مناطق دنیا، کشور بوتان در همسایگی چین، نپال، بنگلادش و هند است. گفته می‌شود که در پی تلاش‌های فراوان مردم و دولت این کشور برای حفظ طبیعت این منطقه، سطح کربن آن منفی است. مردم این کشور همچنین تلاش زیادی برای حفظ آداب و فرهنگ خود کرده‌اند. آنها در حین تلاش برای جذب گردشگران بیشتر، با اعمال قوانین سخت‌گیرانه‌ای، شدیدا در حفظ طبیعت و فرهنگ بکر و دست‌نخورده‌ی خود تلاش می‌کنند. جالب است که بدانید تیمفو، پایتخت بوتان تنها پایتخت در آسیا است که هیچ چراغ قرمزی در آن وجود ندارد.
یک فستیوال در «صومعه‌ی گنگ تنگ» (Gangteng Monastery) در «دره‌ی فوبیجکا» (Phobjikha Valley) در کشور بوتان
بوتان به عنوان شادترین و سرسبزترین کشور دنیا شناخته شده است و این به هیچ وجه اتفاقی نیست. پادشاه «جیگمی وانگچوک» (Jigme Wangchuck) از طریق شاخص «شادی ملی سراسری» (Gross National Happiness) هدف‌های خود را بر پایه‌ی چهار رکن برنامه‌ریزی کرد: رشد پایدار، حفاظت از محیط‌زیست، حفظ و نگهداری از فرهنگ و دولت خوب. از آنجایی که پادشاهی هیمالیا با این رویکردها، نه تنها به سطح خنثی از کربن رسیده است، بلکه دارای سطح منفی کربن است، بنابراین بعضی کشورهای دیگر نیز در این حرکت با آنها همراه شدند.
البته بهتر است که بدانید این رویکرد همزمان با افزایش صنعت گردشگری در این کشور اتفاق می‌افتد و صنعت گردشگری یکی از روش‌هایی است که در آن گردشگران قادر هستند در تلاش‌های این کشور برای حفظ بقای روح فرهنگ خود همکاری کنند.
بوتان به عنوان یک مقصد گردشگری خاص و منحصربه‌فرد باقی می‌ماند، چراکه در همسایگی کشورهای صنعتی مجاورش یعنی چین و هند قرار دارد. مرزهای این کشور جدا و خاص در سال ۱۹۷۴ به روی گردشگران باز شد و استفاده از تلویزیون در سال ۱۹۹۹ در این کشور آغاز شد.
بوتان در حفظ هویت ملی خود بسیار مقاومت و تلاش کرده است:
پادشاهان روشنفکر ما برای رشد کشورمان بی‌وقفه تلاش کردند و با دقت و ظرافت خاصی به متعادل کردن رشد اقتصادی و رشد اجتماعی کشور پرداخته‌اند. آنها به شدت به دنبال حفظ محیط زیست و تلاش برای بقا و استمرار فرهنگ این کشور بوده‌اند. همه‌ی این‌ها در چهارچوب یک دولت خوب و کار‌‌آمد محقق شده است.
این‌ها سخنان «تی شرینگ تابجی» (Tshering Tobgay) نخست وزیر بوتان در تد در سال ۲۰۱۶ است.
در واقع در قانون اساسی آنها این قانون آمده است که ۶۰ درصد از زمین‌های این کشور باید به جنگل‌ها اختصاص داده شود و به خوبی از این زمین‌ها حفظ و نگهداری شود.
غیر از کشورهای هند، بنگلادش و مالدیو تمامی افراد دیگر نیازمند ویزا برای سفر به این کشور آسیای جنوبی هستند. علاوه بر هزینه‌ی ۴۰ دلاری ویزای این کشور، حداقل هزینه‌ی پکیج روزانه‌ی ۲۰۰ تا ۲۵۰ دلاری و رزرو از طریق یک تور معتبر نیز لازم است. این هزینه شاید موجب تعجب بازدیدکنندگان احتمالی از این منطقه شود، پس لازم است که این هزینه‌ها را شفاف‌سازی کنیم. این هزینه شامل اقامت در یک هتل سه ستاره می‌شود، تمامی وعده‌های غذایی و یک راهنمای گردشگری معتبر، تجهیزات کمپینگ و پیاده‌روی، هزینه‌ی سفرهای داخلی (که شامل هزینه‌ی پروازهای داخلی هم است) و مخارج دیگر و مالیات را نیز پوشش می‌دهد.
این پکیج شامل هزینه‌ی روزانه‌ی رشد پایدار ۶۵ دلاری نیز می‌شود. این ۶۵ دلار به هزینه‌های تحصیلی و هزینه‌های سلامت و کاهش فقر در کنار ساخت سازه‌هایی برای افزایش صنعت گردشگری در این کشور اختصاص داده می‌شود.
تمامی خدمات پزشکی در بوتان رایگان است و هزینه‌های تحصیل تا دبیرستان رایگان است و برای کسانی که پیشرفت تحصیلی دارند، هزینه‌های تحصیل تا کالج رایگان می‌شود.
این‌ها سخنان یکی از اعضای شورای گردشگری بوتان است.
دلایل زیادی برای منفی بودن کربن در بوتان وجود دارد. به گفته‌ی ارین لوی، نویسنده‌ی کتاب «راهنمای سفر به بوتان»:
در کنار جنگل‌های حفاظت شده‌ی آن، بوتان رکورد جهانی را در کاشت درخت به صورت ساعتی در دنیا را دارد.
به گفته‌ی لوی، نسبت مساحت زمین به جمعیت تقریبا معادل سوئیس است، در حالی که بوتان یک دهم جمعیت سوئیس را دارد. مسیر آرام آنها برای رشد از سال ۱۹۶۰ آغاز شد و مردم این کشور با سرعت کمی شروع به استفاده از ماشین کردند.
البته اکنون برای اولین بار در «تیمفو» (Thimphu) ساعت اوج ترافیک وجود دارد و تیمفو تنها پایتخت در آسیا است که در آن چراغ قرمز وجود ندارد.
